- محسنی اژهای: مسئله حجاب و عفاف با وضعیت کنونی با هیچ منطقی درست نیست
- توماج صالحی از زندان آزاد شد
- متن کامل قانون حجاب + جزییات
- ثبتنام خودروهای وارداتی آغاز شد
- عباس عراقچی: حمایت ایران از سوریه تداوم خواهد داشت
- «هیئت تحریر شام» چه کسانی هستند؟
- پیشروی سریع شبه نظامیان مخالف بشار اسد
- واکنش رضا کیانیان به توقیف برنامه عادل فردوسی پور
- مخالفان بشار اسد وارد شهر حلب سوریه شدهاند
- بازگشایی کلیسای نوتردام پاریس پس از ۵ سال
- دبیر شورای عالی امنیت ملی: به دنبال تشکیل یک مجموعه امنیت اقتصادی ویژه کارآفرینان هستیم
- سطح ماه از چه چیزی پوشیده شده است؟
- زورگیر خشن که با چاقو به ماشین حمله کرده بود بازداشت شد
- توافق آتشبس اسرائیل با حزب الله؛ نتانیاهو: میخواهیم بر ایران تمرکز کنیم
- برای جلوگیری از بیماری آلزایمر و حمله قلبی انگور بخورید
- سخنگوی دولت: رفع فیلترینگ حق مردم است/ موضوعات فرهنگی را نمیتوان با ضرب و زور جا انداخت
به گزارش اکوپل نیوز به نقل از ایسنا، شیوع ویروس کرونا بسیاری از فعالیت‌های موسیقایی که منبع درآمدی برای فعالان این حوزه بود را تعطیل کرده و هنرمندان را به شدت در تنگنا قرار داده است.
از طرفی دو سال است که دیگر خبری از کنسرت حضوری نیست و برخی از هنرمندان اگر خیلی خوش شانس بوده باشند توانسته‌اند یک یا نهایتا سه بار با حمایت دولت به روی صحنه کنسرت‌های آنلاین رفته باشند.
از طرف دیگر در شرایط مشکلات اقتصادی، میزان تولید آلبوم‌های موسیقی هم نسبت به چهار سال گذشته با کاهش چشم گیری رو به رو بوده است؛ به حدی که برخی از هنرمندان موسیقی آنقدر از فضای موسیقی و تولید اثر به دور بوده‌اند که برای رفع هزینه‌های زندگی دست به فروش ساز زدند؛ ساز‌هایی که می‌توانست سرچشمه خلق آثار موسیقایی جدید باشد.
اکنون که قریب به دو سال از شیوع ویروس کرونا در جهان می‌گذرد، ویروسی که ابتدا تصور می‌شد ظرف چند ماه فیصله یابد، عده زیادی از هنرمندان موسیقی که شاید پیشه اصلی آن‌ها تدریس نبود، چاره‌ای جز ورود به این کار برای ادامه مسیر خود ندیدند؛ ولی مگر می‌توان تنها ظرف دو سال آن هم در این شرایط، تا حدی شاگرد داشت که خرج زندگی را تامین کرد؟ به نظر می‌رسد که پاسخ منفی است.
بسیاری از قدیمی‌های تدریس موسیقی بر این باور هستند که تدریس، مثل هر کار دیگری خاک خوردن دارد و زمان زیادی را باید صرف کرد تا به عنوان یک مدرس حرفه‌ای شناخته شد و آنقدر شاگرد داشت که بتوان هزینه‌های زندگی را از این راه تامین کرد.
از همه این مسائل که بگذریم اگر بخواهیم به صورت آماری بر این گفته‌ها صحه بگذاریم، باید بدانیم که مثلا در بخش اجرای صحنه‌ای موسیقی، در سال ۹۶ تعداد کنسرت‌ها ۲۴۹۹ بوده و در سال ۹۷ این رقم به برگزاری ۳۲۲۱ کنسرت رسیده است؛ این در حالی است که با شیوع کرونا در سال ۹۸، این رقم با افت قابل توجهی همراه شد و به ۶۲۱ اجرا رسید و در سال ۹۹ هم با ادامه کرونا، به کنسرت‌های آنلاین بسنده شد و در این مسیر برگزاری ۹۹ کنسرت مجازی ثبت شد.
با این همه در سال ۹۹، تعداد تولید تک آهنگ توسط هنرمندان با رشد قابل توجهی نسبت به سه سال قبل خود مواجه بوده و بر این اساس ۴۵۱۴ تک آهنگ تولید و عرضه شده است. این رقم در مقایسه با سال ۹۸ (۳۰۵۷ تک آهنگ)، سال ۹۷ (۲۴۶۰) و سال ۹۶ (۱۲۶۸) قرار می‌گیرد.
ایسنا پیشتر در مصاحبه‌هایی با هنرمندان، علت تمایل به تولید تک آهنگ نسبت به آلبوم را جویا شده بود که اغلب، کم هزینه‌تر بودن و همچنین زمان کمتری که صرف تولید تک آهنگ می‌شود را دلیل اصلی عنوان کرده بودند؛ و بر این اساس است که اگر نگاهی آماری به تولید آلبوم در چهار سال گذشته داشته باشیم، به این رقم‌ها می‌رسیم؛ در سال ۹۹، تعداد ۳۷۷ آلبوم موسیقی به بازار عرضه شده است و این رقم در مقایسه با سال‌های ۹۶ و ۹۷ قرار می‌گیرد که به ترتیب ۵۴۵ و ۵۴۸ آلبوم بوده است. در سال ۹۸ هم برای تعداد آلبوم‌های تولیدی، رقم ۳۵۷ ثبت شده است.
همچنین نگاهی به آمار‌ها نشان می‌دهد که با شیوع کرونا، کمیت تولید آلبوم‌های تصویری در سال‌های ۹۹ و ۹۸ با افت قابل ملاحظه‌ای روبه رو بوده و به ترتیب تنها هفت و شش آلبوم تصویری در این سال‌ها عرضه شده است. این در حالی است که این رقم در سال ۹۷ به عدد ۲۰ رسیده و در سال ۹۶ هم ۳۰ آلبوم تصویری بوده است.
با این همه تولید نماهنگ موسیقی همانند تک آهنگ‌ها در سال ۹۹ نسبت به سه سال گذشته با رشد کمی همراه بوده است؛ در سال ۹۹ تعداد ۳۵۰ نماهنگ تولید شد و این رقم در سال‌های ۹۸، ۹۷ و ۹۶ به ترتیب، ۲۵۹ نماهنگ، ۳۲۴ و ۲۷۰ نماهنگ بوده است.
در ادامه نگاهی خواهید داشت به اینفوگرافی آثار موسیقایی تولیدشده در چهار سال گذشته که توسط معاونت امور هنری وزارت ارشاد ارائه شده است.
