چگونه کارگر قدیم به سرمایه گر جدید تبدیل شد؟

علی فتاحی - در قرن ۱۹ و ۲۰ روشنفکران ذوق زده نظیر مارکس و سایرین تصور می‌کردند به حقیقتی جاودان دست یافته اند آن‌ها بیرق کارگری برافراشتند و همچون دایه مهربان‌تر از مادر اندر باب غصه‌های به اصطلاح طبقه کارگر نوشتند و اعلام جنگ طبقاتی نمودند، اما به تدریج کارگران متوجه شدند مبارزه کارگران علیه سرمایه داران نوعی آب در هاون کوبیدن و خود زنی است، زیرا با حذف سرمایه داران و کارآفرینان ایجاد ثروت نیز متوقف می‌شود و در بهترین حالت سرمایه دار به یک کارگر تبدیل می‌گردد یعنی همه چه کارگر و چه کارفرما به موجوداتی خنثی و عقیم تبدیل می‌شوند و در این میان ثروت آفرینی به محاق می‌رود، زیرا تنها و تنها مالکیت خصوصی همچون موتور تحریک آدمی او را به وجد می‌آورد و تلاش او را مصاعف می‌کند و آدمی اقدام به فعالیت‌هایی جسورانه می‌نماید که تا پیش از این در تصور هم نمی‌گنجید.

از این رو کم کم کارگران یاد گرفتند از قفسی که روشنفکران قرن ۱۹ و ۲۰ برای آن‌ها ساخته بودند بیرون بیایند و عطای سوسیالیسم را به لقایش ببخشند به این سبب بجای آنکه سرمایه داران به کارگر تبدیل شوند برعکس کارگران تلاش نمودند راه و رسم سرمایه داران را در پیش بگیرند و خود را از انگ کارگری بیرون آورند و در مقام کسی از آحاد مردم در پی منفعت خویش در چارچوب مدنیت و مالکیت خصوصی باشند اینک مبارزه طبقه کارگر با سرمایه داران به رقابت بین سرمایه گران و سرمایه داران تغییر کرده و هر سرمایه گر (کارگر سابق) کوشش می‌کند با مایملک ذاتی خود شامل حیات و توان و مغز و فکر خود به درآمد بیشتری دست یابد و در مقام سرمایه گر سهم خود را از نقش آفرینی در تولید و تجارت و خدمات خواستار شود.

از این جهت با تغییر رویکرد کارگران سابق به سرمایه گران جدید رقابتی عقلایی میان سرمایه گران و سرمایه داران جریان یافته که در نهایت هر کدام در سازندگی و ثروت سازی سهم خود را بدست خواهند آورد.

منبع: علی فتاحی/ کانال اقتصاد و سرمایه داری