موشک هایپرسونیک چیست؟

جنگ‌افزار برین‌صوتی یا جنگ‌افزار هایپرسونیک (Hypersonic weapon) به جنگ‌افزاری می‌گویند که بتواند در سرعت برین‌صوتی، یعنی ۵ تا ۲۵ برابر سرعت صوت (حدود ۱٫۶ تا ۸ کیلومتر بر ثانیه) حرکت کند.

به گزارش اکوپل نیوز؛ در مبحث آیرودینامیک، سرعت اَبَرصوت یا سرعت هایپرسونیک به سرعت بیش از ۵ برابر سرعت صوت گفته می‌شود.

عدد دقیق ماخ که می‌توان گفت یک پرنده با سرعت هایپرسونیک در حال پرواز است متفاوت است، زیرا تغییرات فیزیکی فردی مانند تفکیک مولکولی و یونیزاسیون در جریان هوا با سرعت‌های مختلف رخ می‌دهد.

یک ماخ برابر است با ۱۲۳۴ کیلومتر در ساعت که سرعت صوت (sonic) نامیده می‌شود. به سرعت کمتر از یک ماخ، زیرصوت گفته می‌شود. سرعت بین ۰٫۸ تا ۱٫۳ ماخ را سرعت شبه‌صوت می‌نامند.

بیشتر هواگرد‌های ملخ‌دار ازجمله بالگرد‌ها و هواپیما‌های تجاری در طبقه‌بندی زیرصوت جای دارند. هواپیما‌های این دسته، ظاهری معمولی دارند و بال‌هایشان به شکل متعارف است. لبهٔ حمله بالهایشان گِرد می‌باشد و زاویه بال‌ها تقریباً عمود با بدنه است.

در هنگام پرواز این هواپیماها، جریان هوای برخوردکننده با تمام اجزای هواپیما ازجمله بال، دم، بدنه و دماغه، همگی سرعتی پایین‌تر از یک ماخ است. هواگرد‌های سوخو-۲۵، بل بوئینگ وی-۲۲ آسپری، مسرشمیت ب‌اف ۱۰۹، بوئینگ ۷۴۷ و ایرباس ای۳۲۰ در طبقه‌بندی زیرصوت جای می‌گیرند.

توصیف یک وسیله حامل به عنوان فراصوت (مافوق صوت) یا هایپرسونیک بدین معناست که سرعت حرکت آن از سرعت حرکت صوت بیشتر است.

امواج صوتی در سطح دریا با سرعت ۱۲۲۵ کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع ۱۰،۶۶۸ متری (یعنی ارتفاع حرکت هواپیما‌های مسافربری) با سرعت ۱۰۶۷ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند. سرعت هواپیما‌های مسافربری ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت است، اما سامانه‌های فراصوت ۵۶۳۳ کیلومتر بر ساعت سرعت دارند، یعنی در هر ثانیه ۱.۶ کیلومتر را طی می‌کنند.

سامانه‌های فراصوت دهه‌هاست مورد استفاده قرار می‌گیرند. در سال ۱۹۶۲، زمانی که «جان گلن» از اولین سفر انسان به دور زمین برگشت، کپسولش با سرعتی فراتر از صوت به اتمسفر وارد شد. همه موشک‌های بالستیک قاره‌پیما از نوع فراصوت هستند و حداکثر به سرعت ۲۴،۱۴۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسند. این موشک‌های بالستیک روی راکت‌های بزرگ سوار می‌شوند، به خارج از جو می‌روند و بعد دوباره وارد جو می‌شوند.

نسل جدید موشک‌های فراصوت هم سرعت بسیار زیادی دارند، اما به اندازه موشک‌های بالستیک قاره‌پیما سریع نیستند. موشک‌های جدید فراصوت روی راکت‌های کوچک‌تری سوار می‌شوند که آن‌ها را زیر جو زمین نگه می‌دارد.

موشک‌های هایپرسونیک چه انواعی دارند؟

جنگ‌افزار‌های فراصوت به‌جز موشک‌های بالستیک قاره‌پیما سه نوع دارند: ایروبالستیک، پرنده‌های هواسُر و موشک‌های کروز. سامانه‌های ایروبالستیک فراصوت از هواپیما‌ها رها می‌شوند و با استفاده از راکت‌ها به سرعت فراصوت می‌رسند.

پرنده‌های هواسُر فراصوت با یک راکت به ارتفاعات بالا می‌روند و بعد به سمت هدف سُر می‌خورند.

موشک‌های کروز فراصوت با کمک راکت به سرعتی بالاتر از سرعت حرکت صوت می‌رسند و بعد با استفاده از موتوری موسوم به «اسکرم‌جت» این سرعت را حفظ می‌کنند. از آن‌جایی که این موشک‌ها هوا را به داخل موتور خود می‌کشانند، نسبت به پرنده‌های هواسر به راکت‌های پرتابی کوچک‌تری نیاز دارند، در نتیجه هزینه استفاده از آن‌ها کمتر است و می‌توان از مکان‌های بیشتری پرتابشان کرد.

مقابله با موشک‌های فراصوت دشوار است

دلیل اصلی توسعه نسل جدید جنگ‌افزار‌های فراصوت این است که مقابله با آن‌ها به خاطر سرعت، مانورپذیری و مسیر پروازشان دشوار است.

موشک‌های فراصوت معمولی و غیرهسته‌ای معمولا برای منهدم‌سازی اهداف ارزشمندی مثل ناو‌های هواپیمابر استفاده می‌شوند. از معادله خارج کردن چنین اهدافی می‌تواند نقشی تعیین‌کننده در نتیجه یک درگیری نظامی داشته باشد. با این حال، موشک‌های فراصوت پرهزینه‌اند و احتمالا در تعداد بالا ساخته نخواهند شد.