چرا ایرانی‌ها تمایل به سرمایه‌گذاری در فلزات گرانبها دارند؟

به دنبال چالش‌های اقتصادی و نوسانات نرخ ارز در سال ۲۰۲۴، توجه سرمایه‌گذاران ایرانی به فلزات گرانبها مانند طلا و نقره به‌عنوان یک پناهگاه امن جلب شده است. همان‌طور که در آمریکا، با وجود تورم ۲.۴۴ درصد و نرخ بهره بالا که توسط فدرال رزرو در محدوده ۵.۲۵ تا ۵.۵۰ درصد قرار دارد، سرمایه‌گذاران به فلزات گرانبها برای حفظ ارزش دارایی‌های خود رو آورده‌اند، در ایران نیز این روند به دلیل شرایط اقتصادی خاص کشور رو به افزایش است.

به گزارش اکوپل نیوز؛ این سال شاهد رشد بی‌سابقه‌ای در بازار فلزات گرانبها بوده و قیمت طلا در سطح جهانی به بالای ۲۷۰۰ دلار در هر اونس رسیده است که نشان‌دهنده علاقه بیشتر سرمایه‌گذاران در ایران به این دارایی‌های پایدار است. نقره و پلاتین نیز به دلیل کاربرد‌های صنعتی رو به رشد، توجه بیشتری به خود جلب کرده‌اند. سرمایه‌گذاران ایرانی با توجه به نوسانات ارز و افت ارزش ریال، طلا را به عنوان گزینه‌ای مطمئن برای حفظ دارایی‌های خود در نظر دارند.

دلایل تمایل سرمایه‌گذاران ایرانی به فلزات گرانبها

۱. حفاظت در برابر تورم: فلزات گرانبها، به‌ویژه طلا، حتی در شرایط افزایش تورم ارزش خود را حفظ می‌کنند و به‌عنوان سپری در برابر کاهش ارزش پول عمل می‌کنند. در ایران، که تورم به‌شدت از رشد اقتصادی پیشی گرفته است، طلا می‌تواند گزینه‌ای برای مقابله با کاهش ارزش ریال باشد.

۲. تنوع سبد سرمایه‌گذاری: برای سرمایه‌گذاران ایرانی، داشتن یک سبد سرمایه‌گذاری متنوع که شامل فلزات گرانبها نیز باشد، به کاهش وابستگی به دارایی‌های ناپایدار کمک می‌کند. با داشتن دارایی‌های ملموس، سرمایه‌گذاران می‌توانند در برابر تورم و بی‌ثباتی اقتصادی سپری محافظتی ایجاد کنند.

۳. امنیت دارایی‌های ملموس: طلا و نقره فیزیکی علاوه بر ارزش پولی، احساس امنیت نیز به همراه دارند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که کنترل مستقیمی بر دارایی‌های خود داشته باشند. این امر به‌ویژه در زمان‌های بی‌ثباتی اقتصادی که سایر دارایی‌ها مانند سهام ممکن است عملکرد ضعیفی داشته باشند، ارزشمند است.

در مجموع، با توجه به چالش‌های اقتصادی جهانی و شرایط خاص ایران، سرمایه‌گذاران ایرانی بیشتر به فلزات گرانبها به‌عنوان گزینه‌ای برای حفاظت از ارزش دارایی‌های خود توجه دارند. افزودن فلزات گرانبها به سبد سرمایه‌گذاری می‌تواند هم ثبات و هم حفظ ارزش درازمدت را فراهم کند و در شرایط اقتصادی فعلی، این یک انتخاب استراتژیک به شمار می‌آید.